کد مطلب:94535 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

خطبه 118-تحریض مردم به جهاد












[صفحه 306]

ای رزمندگان خفته بیدار شوید! ترس و بهانه سازی را رها كنید و رو بسوی جنگ آورید كه عدالت در انتظار جنبش شماست شما را چه میشود كه اینگونه خاموشید؟ - دلیل خاموشی ما اینست كه از تو ای امیرمومنان، میخواهیم كه برای جنگ رهبر ما باشی تا ما نیز در پشت سر تو پیكار كنیم شگفتا! چه شده كه نه براه راست ارشاد میشوید و نه بسوی هدایت ره میسپارید؟ آیا شایسته است كه در این هنگام من، بتنهائی برای جنگ حركت كنم؟ این منم كه باید از میان شما، دلاوران و رزمندگان شجاع را انتخاب كنم و با شما همراه سازم. كجا سزاست كه من لشكر و شهر و خزانه و باج و خراج و دادستانی مومنان و حفظ حقوق طلبكاران و ارباب رجوع را رها كنم، و با سپاهی حركت نمایم كه پیش از فرستادن آنها، لشكر دیگری را فرستاده ایم؟ میخواهید درست بسان كمان بی پیكانی كه در تركش، خالی بماند و زهش مدام صدا كند بی دلیل، مضطرب و لرزان باشم؟ من قطب و مركز آسیابم كه كارهای كارزار به اتكای من و گرد من، در چرخش خواهد بود. تا در جای خویشم و راست ایستاده ام، كارها آنطور كه اراده ماست نظام میگیرد، اما چون از جای خود حركت نمایم و پشت دو تا كنم، مدار كار آسیاب خلافت دگرگون میشود و سنگ

زیرینش بی ثبات و قرار میگردد خدا گواه است كه رای واندیشه شما بدین درخواست كه در جلوی شما حركت كنم و رو به جنگ آورم، بسی خام و بی فرجام است، آنزمان كه باد جنوب می وزید، اگر هنگام برخورد با دشمن خدا میخواست، بی هیچ شك و تردیدی بر مركب خویش جای میگرفتم و از كنار و میان شما میرفتم و دیگر خواهان شما مردمان عیبجو و كنایه گو و گمراه و ترسو نبودم بدینگونه كه می بینم، با این سیاهی لشكر فزون از شما و با این رای واندیشه و اتفاق نظرهای پراكنده و ناموزون و با اینهمه ناهماهنگی، بطور مسلم، پیكار كردن سودی ندارد و بطور قطع كامیاب نمیشوید. خدا گواه است كه شما را به چنان راه روشنگر حق و راستی كشانم، كه بی تردید در آنراه كسی پای جانش به تیغ گمراهی مجروح نمی گردد، مگر آنكس كه سرشتش با گمراهی آمیخته است و خواهان حق و راستی نیست آنكس كه قدم در این راه عزت گذاشت، پا در بهشت برین نهاده و هر كس كه از این راه پایش لغزید، بی شك در لهیب آتش دوزخ گرفتار و هلاك خواهد شد


صفحه 306.